Nowe przepisy prawne w II kwartale 2016 roku

Wykaz zmain które weszły w życie, w II kwartale 2016 roku.

foto7.png

Zmiany dotyczące kosztów sądowych w sprawach cywilnych

Od 15 kwietnia 2016 r. wchodzi w życie nowelizacja ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Uchwalona ustawa dokonuje zmiany przepisu art. 13 ust. 1a ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych poprzez wprowadzenie zasady, iż opłata stosunkowa w sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy– Prawo bankowe, pobierana od konsumenta albo osoby fizycznej prowadzącej gospodarstwo rodzinne wynosi 5 % wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 1000 złotych.

Z dotychczasowego brzmienia przepisu art. 13 ust. 1a wynikało, iż wobec wszystkich podmiotów dochodzących roszczeń wynikających z czynności bankowych miała zastosowanie zasada, iż przy roszczeniach takich funkcjonuje maksymalna wysokość opłaty stosunkowej w wysokości 1000 złotych, niezależnie od statusu podmiotu dochodzącego takich roszczeń.

Wprowadzając obecnie uchwaloną zmianę ustawodawca uznał, iż nie ma uzasadnienia dla powszechnego zastosowania obniżenia maksymalnej wysokości opłaty stosunkowej w sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych. Ustawodawca uznał, iż w pełni uzasadnione jest aby uprawnienie takie przysługiwało jedynie konsumentom oraz osobom fizycznym prowadzącym gospodarstwo rodzinne, jako podmiotom dysponującym mniejszymi możliwościami ekonomicznymi w sporach z instytucjami finansowymi.

Podstawa prawna:

USTAWA z dnia 18 marca 2016 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych  (Dz. U. Nr 62/2016, poz. 421).

USTAWA z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 144/2014, poz. 1025, z późn. zm.)

 

Zmiany regulacji dotyczących sposobów wykorzystania środków funduszu leśnego

Od 15 kwietnia 2016 r. wchodzi w życie nowelizacja ustawy o lasach oraz ustawy o ochronie przyrody.

Uchwalona ustawa ma na celu dokonanie zmian w ustawie o lasach przede wszystkim w zakresie regulacji dotyczących sposobów wykorzystania środków funduszu leśnego. 

Uchwalona ustawa wprowadza do ustawy o lasach regulację stanowiącą, iż minister właściwy do spraw środowiska może podjąć działania zmierzające do opracowania narodowego programu leśnego, jako strategicznego programu rozwoju leśnictwa w Polsce. Wprowadzenie takiej normy ma pozwolić na stworzenie kompleksowego programu obejmującego wszystkie kwestie dotyczące spraw gospodarki leśnej w długookresowej perspektywie.

Ponadto uchwalona ustawa wprowadza zmiany w przepisach ustawy o lasach w zakresie zasad gospodarki środkami funduszu leśnego. Zgodnie z nowymi regulacjami obecnie środki funduszu leśnego będą przeznaczane dla nadleśnictw nie tylko na wyrównywanie niedoborów powstających przy realizacji zadań gospodarki leśnej lecz również na zadania dotyczące administracji publicznej w zakresie leśnictwa. Ponadto środki funduszu leśnego będą mogły być przeznaczane na ochronę przyrody w lasach realizowaną metodami gospodarki leśnej. Środki funduszu leśnego określone w art. 57 ust. 2 ustawy o lasach będą również mogły być przeznaczane na tworzenie infrastruktury niezbędnej do prowadzenia gospodarki leśnej oraz na ochronę przyrody w lasach realizowaną metodami gospodarki leśnej na gruntach znajdujących się w użytkowaniu wieczystym parków narodowych. Wreszcie środki funduszu leśnego określone w art. 57 ust. 2 ustawy o lasach będą mogły być przeznaczane na:

  • działania niezbędne do ochrony przyrody realizowanej metodami gospodarki leśnej polegające na wykupie przez parki narodowe na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonych w granicach parków i tworzenie infrastruktury oraz
  • sporządzanie uproszczonych planów urządzenia lasu dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych.

Zmiany powyższe wynikają z faktu, iż parki narodowe nie dysponowały dotychczas wystarczającymi środkami finansowymi na realizację nałożonych na nie zadań. Wprowadzane zmiany mają na celu znaczące rozszerzenie wsparcia parków narodowych przez środki funduszu leśnego w realizacji celów wskazanych w uchwalonej nowelizacji.

Z kolei zmiana dotycząca możliwości przeznaczania środków funduszu leśnego na sporządzanie uproszczonych planów urządzenia lasu dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych ma stanowić wsparcie dla starostów (będących organami nadzoru nad gospodarką leśną w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa). Zmiana ta ma wspomóc zaawansowanie prac związanych ze sporządzaniem uproszczonych planów urządzenia lasów co jest niezbędne dla właściwego prowadzenia trwale zrównoważonej gospodarki leśnej w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa.

Uchwalona ustawa wprowadza ponadto skorelowaną z powyższymi zmianami ustawy o lasach zmianę w ustawie o ochronie przyrody poprzez wprowadzenie uzupełnienia, iż przychodami parków narodowych mogą być również środki funduszu leśnego określone w art. 57 ust. 2 ustawy o lasach, przeznaczone na cele określone w art. 58 ust. 3 i 3a ustawy o lasach.

Ponadto w ustawie o ochronie przyrody wprowadzone zostały zmiany w regulacjach dotyczących Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Ustawa wprowadza zasadę, iż Rada liczy od 20 do 40 członków, a skład Rady ustala minister właściwy do spraw środowiska powołując członków Rady spośród działających na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli nauki, praktyki i organizacji ekologicznych. Ustawa wprowadza przy tym katalog okoliczności powodujących ustanie członkostwa w Radzie, określając przy tym, iż katalog ten ma zastosowanie również do członków Rady powołanych na podstawie przepisów dotychczasowych.

Podstawa prawna:

USTAWA z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy o lasach oraz ustawy o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 62/2016, poz. 422).

USTAWA z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 241/2015, poz. 2100)

USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 205/2015 r. poz. 1651, z późn. zm.)

 

 

Kary za fałszywe, nierzetelne lub opóźnione opinie biegłych

Od 15 kwietnia 2016 r. wchodzi w życie nowelizacja ustawy kodeksu postępowania karnego. Nie dotyczy to jednak części przepisów Kodeksu postępowania karnego, które dotyczą reguł wyznaczania składu orzekającego – zaczną one obowiązywać z dniem 1 stycznia 2017 r.

Opis ogólny

Celem ustawy jest rezygnacja z obowiązującego od lipca 2015 r. sądowego etapu postępowania karnego opartego na zasadzie kontradyktoryjności. Przywrócony zostaje proces, którego podstawą jest zasada nadrzędności prawdy materialnej w stosunku do zasady kontradyktoryjności. Ustawa zobowiązuje sąd karny do podejmowania samodzielnej aktywności w toku procesu.

Fundamentalną zmianą jest modyfikacja reguł przeprowadzania dowodów w postępowaniu przed sądem (art. 167 kpk). Obecnie (w modelu kontradyktoryjnym) dowody przeprowadzane są przez strony po ich dopuszczeniu przez sąd i jedynie w wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych szczególnymi okolicznościami – sąd może dopuścić i przeprowadzić dowód z urzędu. Zmiana art. 167 kpk nakazuje sądowi uzupełnianie inicjatywy dowodowej poprzez przeprowadzenie dowodów z urzędu w każdym wypadku, gdy jest to niezbędne dla wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy.

Do Kodeksu postępowania karnego wprowadza się nowy rozdział 55a (art. 539a-539f) – „Skarga na wyrok sądu odwoławczego”. Nadzwyczajny środek zaskarżenia dotyczyć będzie wyroku sądu odwoławczego uchylającego wyrok sądu pierwszej instancji i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania. Stronie przysługiwać będzie skarga do Sądu Najwyższego, który po rozpoznaniu skargi na posiedzeniu bez udziału stron –  oddali skargę albo wyrokiem uchyli zaskarżony wyrok w całości lub części i przekaże sprawę sądowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania.

Istotne zmiany dla biegłych sądowych

Bardzo istotne zmiany dla biegłych sądowych wprowadza korekta Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wprowadza ona następujące zmiany:

  • Jeżeli opinia jest fałszywa, wynagrodzenie oraz zwrot jakichkolwiek kosztów poniesionych przez biegłego związanych z jej sporządzeniem lub złożeniem nie przysługują.
  • Jeżeli opinia jest nierzetelna lub została sporządzona lub złożona ze znacznym nieusprawiedliwionym opóźnieniem, wynagrodzenie ulega odpowiedniemu obniżeniu; można również odstąpić od przyznania wynagrodzenia lub zwrotu jakichkolwiek kosztów poniesionych przez biegłego związanych z jej sporządzeniem lub złożeniem.
  • Na świadka, biegłego, tłumacza lub specjalistę, który bez należytego usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie albo bez zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem, można nałożyć karę pieniężną w wysokości do 3000 złotych.

Podstawa prawna:

USTAWA z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 63/2016, poz. 437).

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88/1997, poz. 553, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89/1997, poz. 555, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90/1997, poz. 557, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (Dz. U. Nr 101/2002, poz. 925, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 27/2013, poz. 186, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 58/2013, poz. 395, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202/2013, poz. 1247, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 12/2014, poz. 101, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 40/2014, poz. 253, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 144/2014, poz. 1025, z późn. zm.)

 

 

Wstrzymanie sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa

Od 30 kwietnia 2016 r. wchodzi w życie bardzo kontrowersyjna ustawa o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Opis ogólny

Zasadniczym celem uchwalonej ustawy jest wzmocnienie ochrony ziemi rolniczej w Polsce przed jej spekulacyjnym wykupywaniem przez osoby krajowe i zagraniczne, które nie gwarantują zgodnego z interesem społecznym wykorzystania nabytej ziemi na cele rolnicze. Ponadto ustawa ma urzeczywistniać zasady wyrażone w art. 23 Konstytucji, zgodnie z którym podstawą ustroju rolnego państwa jest gospodarstwo rodzinne.

Trzon uregulowań dotyczy zmian wprowadzanych do ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego oraz ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.

Ustawa przewiduje wprowadzenie szeregu ograniczeń w obrocie nieruchomościami rolnymi, zarówno państwowymi (z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa), jak i będącymi w prywatnym obrocie.

5 letni zakaz sprzedaży państwowych gruntów rolnych

W stosunku do państwowych gruntów rolnych wprowadza jako zasadę 5 letni zakaz ich sprzedaży liczony od dnia wejścia ustawy w życie. Od wskazanego zakazu ustawa przewiduje dwa wyjątki:

  • Pierwszy dotyczy m. in. nieruchomości: przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na cele inne niż rolne. Zakaz nie obejmuje również nieruchomości rolnych o powierzchni do 2 ha.
  • Drugi wyjątek dotyczy nieruchomości, na których sprzedaż zgodę wyraził Minister właściwy do spraw rozwoju wsi.

Zasady sprzedaży indywidualnych gruntów rolnych

Najistotniejsze zmiany ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, sprowadzają się do:

  • wprowadzenia jako zasady, iż nabywcą nieruchomości rolnej może być wyłącznie rolnik indywidualny,
  • wprowadzenia limitu w możliwości nabywania nieruchomości rolnych na poziomie 300 ha użytków rolnych,
  • wprowadzenia wymogu osobistego prowadzenia gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzi nabyta nieruchomość, z zakazem zbywania oraz oddawania w posiadanie nabytej nieruchomości rolnej w okresie 10 lat od jej nabycia. W przypadkach losowych zgodę na zbycie lub oddanie w posiadanie nieruchomości rolnej przed upływem 10 lat wydawałby sąd. Dokonanie wskazanych czynności bez zgody sądu byłoby nieważne z mocy prawa.
  • rozszerzenie zakresu prawa pierwokupu przysługującego Agencji również w odniesieniu do udziałów lub akcji spółek prawa handlowego, które są właścicielami nieruchomości rolnych, z wyjątkiem zbywania akcji na rynku giełdowym. Wprowadzane regulacje przyznają również Agencji szerokie uprawnienia do złożenia oświadczenia o nabyciu nieruchomości rolnych w innych sytuacjach przeniesienia własności nieruchomości rolnych niż na podstawie umowy sprzedaży.

Wyjątki od zasad sprzedaży indywidualnych gruntów rolnych

Zasada, iż nabywcą nieruchomości rolnej może być wyłącznie rolnik indywidualny oraz limit w możliwości nabywania nieruchomości rolnych na poziomie 300 ha użytków rolnych nie obowiązują jeżeli nabycie nieruchomości rolnej zostało dokonane przez:

  • osobę bliską zbywcy,
  • jednostkę samorządu terytorialnego,
  • Skarb Państwa lub działającą na jego rzecz Agencji Nieruchomości Rolnych SP,
  • osoby prawne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania.

Poza wskazanymi wyżej przypadkami za zgodą Prezesa Agencji, wyrażoną w drodze decyzji administracyjnej, nabyć nieruchomość będą mogły także inne podmioty. W takiej sytuacji zbywca musi wykazać, że:

  • nie było możliwości nabycia nieruchomości rolnej przez rolnika indywidualnego, osobę bliską zbywcy, Skarb Państwa, jednostkę samorządu terytorialnego lub kościelną osobę prawną, związek wyznaniowy,
  • nabywca daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, np. jest to spółka, która od lat zajmuje się produkcją rolną,
  • w wyniku nabycia nie dojdzie do nadmiernej koncentracji gruntów rolnych.

W przypadku niewyrażenia zgody Agencja na żądanie zbywcy, złożone w terminie miesiąca od dnia, w którym decyzja o niewyrażeniu zgody stała się ostateczna, obowiązana jest do nabycia nieruchomości za zapłatą równowartości pieniężnej określonej przez Agencję przy zastosowaniu sposobów ustalania wartości nieruchomości przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. W przypadku, kiedy zbywca kwestionuję dokonaną przez Agencje wycenę służy mu prawo wystąpienia do sądu o ustalenie równowartości pieniężnej wartości rynkowej zbywanej nieruchomości. Może również złożyć pisemne oświadczenie o cofnięciu żądania nabycia nieruchomości przez Agencję.

Ograniczenia w zakresie rozporządzania nieruchomością nabytą z Zasobu Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa

Zmiany ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa również przewidują szereg ograniczeń w zakresie rozporządzania nieruchomością nabytą z Zasobu, w tym m.in. zobowiązanie nabywcy do nieprzenoszenia własności nabytej nieruchomości oraz prowadzenia na niej działalności rolniczej przez 15 lat od dnia nabycia oraz zakaz ustanawiania hipoteki na nabytej nieruchomości pod rygorem zapłaty kwoty w wysokości 40% ceny sprzedaży w przypadku niedotrzymania ww. zobowiązań przez nabywcę. Agencja po spełnieniu przesłanek określonych w ustawie może wyrazić zgodę. Na zbycie lub obciążenie hipoteką nieruchomości rolnej.

Zasady sprzedaży indywidualnych gruntów rolnych

Ustawa wprowadza także zmiany Kodeksie cywilnym, które mają na celu zapobieganie obchodzeniu przepisów o kształtowaniu ustroju rolnego. Zniesienie współwłasności nieruchomości rolnej oraz gospodarstwa rolnego odbywało się będzie z uwzględnieniem zasad wynikających z ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego.

Podstawa prawna:

USTAWA z dnia 14 kwietnia 2016 r. o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 81/2016, poz. 585).

USTAWA z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 132/2012, poz. 803).

USTAWA z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 117/2013, poz. 707, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 154/2014, poz. 1090).

USTAWA z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 72/2015, poz. 520, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 140/2015, poz. 1014, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 56/2016, poz. 380).

Prawo pierwokupu i wykupu dla nieruchomości leśnych

Od 30 kwietnia 2016 r. wchodzi w życie kontrowersyjna nowelizacja ustawy o lasach, której celem jest umożliwienie powiększenia areału zasobów naturalnych o strategicznym charakterze jakimi są lasy państwowe oraz poprawa stanu lasów przez objęcie ich standardami zagospodarowania i ochrony obowiązującymi w Lasach Państwowych.

Prawo pierwokupu lasów

Nowelizacja ustawy stanowi, iż w przypadku sprzedaży przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, gruntów:

  • oznaczonych jako las w ewidencji gruntów i budynków,
  • przeznaczonych do zalesienia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
  • lasów objętych uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją określającą zadania z zakresu gospodarki leśnej,

Skarbowi Państwa, reprezentowanemu przez Lasy Państwowe, przysługiwać będzie z mocy ustawy prawo pierwokupu tych gruntów.

Prawo wykupu lasów

W przypadku przeniesienia własności powyżej wskazanych kategorii gruntów w drodze zawarcia innej umowy niż umowa sprzedaży lub w wyniku jednostronnej czynności prawnej, Lasy Państwowe, reprezentujące Skarb Państwa będą mogły złożyć oświadczenie o nabyciu takiego gruntu za zapłatą równowartości pieniężnej (tzw. prawo wykupu).

Ustawa stanowi przy tym, iż jeżeli równowartość pieniężna nie wynika z treści umowy, wówczas nadleśniczy określa ją przy zastosowaniu sposobów ustalania wartości nieruchomości przewidzianych w regulacjach dotyczących gospodarki nieruchomościami.

Wyjątki od praw pierwokupu i wykupu lasów

Prawa powyższe nie będą mogły być wykonywane przez Lasy Państwowe w razie dokonania zbycia gruntu leśnego na rzecz szerokiego kręgu osób bliskich enumeratywnie wskazanych w ustawie czy na rzecz jednostki samorządu terytorialnego  oraz w przypadku dziedziczenia.

Obowiązki notariusza, zbywcy i nadleśniczego związane z prawem pierwokupu

Ustawa wskazuje, iż w razie zawarcia umowy sprzedaży lub innej umowy dotyczącej nabycia gruntu podlegającego prawu pierwokupu, notariusz sporządzający taką umowę jest zobowiązany do niezwłocznego powiadomienia nadleśniczego, właściwego ze względu na miejsce położenia gruntu, o treści takiej umowy. Natomiast w razie dokonania jednostronnej czynności prawnej dotyczącej nabycia gruntów wskazanych w ustawie, o fakcie tym dokonuje powiadomienia zbywca.

Prawo pierwokupu lub uprawnienie do dokonania wykupu może być wykonane w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania przez nadleśniczego zawiadomienia o treści umowy lub treści jednostronnej czynności prawnej.

Prawo pierwokupu oraz prawo wykupu jest wykonywane poprzez złożenie oświadczenia w formie aktu notarialnego u notariusza dokonującego czynności, z zastrzeżeniem, iż w razie gdy złożenie oświadczenia u tego notariusza jest niemożliwe lub napotykało poważne trudności, może być ono złożone u innego notariusza.

W przypadku skorzystania z prawa wykupu w razie dokonania jednostronnej czynności prawnej dotyczącej nabycia gruntów wskazanych w ustawie oświadczenie jest składane u dowolnego notariusza i jest ono doręczane zbywcy przez nadleśniczego.

Procedura skorzystania z uprawnień związanych z prawem pierwokupu

Odnośnie procedury skorzystania z uprawnień wprowadzanych uchwaloną ustawą, ustawa określa, iż nadleśniczy za pośrednictwem właściwego dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych kieruje pisemny wniosek do Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych o wyrażenie zgody na nabycie gruntu.  Nadleśniczy jest uprawniony również do zlecenia określenia przez rzeczoznawcę majątkowego wartości gruntu, którego dotyczy wniosek.

Ponadto zgodnie z przyjętą ustawą, jeżeli nadleśniczy uzna, że cena określona w dotyczących gruntu umowie lub jednostronnej czynności prawnej rażąco odbiega od wartości rynkowej gruntu, może w terminie 14 dni od złożenia oświadczenia wystąpić do sądu o ustalenie ceny tego gruntu.

W takim przypadku wartość nieruchomości określa sąd zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Nieważność przeniesienia prawa własności bez pierwokupu

Ustawa wprowadza zasadę, iż czynności prawne dokonane niezgodnie z przyjętymi regulacjami, w szczególności bez zawiadomienia nadleśniczego, są nieważne.

Ogłaszanie informacji o wykonaniu prawa pierwokupu lub prawa wykupu w Biuletynie Informacji Publicznej

Ponadto ustawa wprowadza obowiązek dla Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych do ogłaszania w Biuletynie Informacji Publicznej informacji o wykonaniu przez Lasy Państwowe prawa pierwokupu lub prawa wykupu wraz z podaniem danych dotyczących nabytego gruntu oraz ceny za jaką nastąpiło nabycie. Gruntami nabytymi na rzecz Skarbu Państwa w wykonaniu prawa pierwokupu lub prawa wykupu zarządzają Lasy Państwowe.

Nabywanie lasów lub gruntów przeznaczonych do zalesienia przez Lasy Państwowe od prywatnych właścicieli w drodze porozumień cywilnoprawnych

Uchwalona ustawa wprowadza również regulacje dotyczące doprecyzowania dotychczasowych przepisów umożliwiających nabywanie lasów lub gruntów przeznaczonych do zalesienia przez Lasy Państwowe od prywatnych właścicieli w drodze porozumień cywilnoprawnych.

Zmiana zasad gospodarki środkami funduszu leśnego

Ustawa wprowadza także zmiany w przepisach ustawy o lasach w zakresie zasad gospodarki środkami funduszu leśnego.

Zgodnie z nowymi regulacjami obecnie środki funduszu leśnego będą mogły być przeznaczane również na nabywanie przez Skarb Państwa gruntów leśnych lub gruntów przeznaczonych do zalesiania.

Podstawa prawna:

USTAWA z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o lasach (Dz. U. Nr 81/2016, poz. 586).

USTAWA z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 241/2015, poz. 2100, z późn. zm.).

 

 

Uznawanie praktyk zawodowych rzeczoznawcy majątkowego

Od 3 czerwca 2016 r. weszło w życie rozporządzenie wykonawcze do ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej w sprawie uznawania praktyki zawodowej w zakresie niektórych zawodów regulowanych należących do działów budownictwo, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo i transport.

Rozporządzenie określa:

  • tryb uznawania praktyki, odbytej w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo w państwie niebędącym państwem członkowskim, niezbędnej do uzyskania kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego, czyli praktyki zawodowej,
  • maksymalny uznawany okres praktyki zawodowej.

Rozporządzenie dotyczy następujących zawodów regulowanych:

  • automatyka,
  • dróżnika przejazdowego,
  • dyżurnego ruchu,
  • geodety uprawnionego do wykonywania samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii (w zakresie geodezyjnych pomiarów sytuacyjno-wysokościowych, realizacyjnych i inwentaryzacyjnych, rozgraniczania i podziałów nieruchomości (gruntów) oraz sporządzania dokumentacji do celów prawnych, geodezyjnych pomiarów podstawowych, geodezyjnej obsługi inwestycji, geodezyjnego urządzania terenów rolnych i leśnych, redakcji map, fotogrametrii i teledetekcji),
  • kierownika pociągu,
  • manewrowego,
  • nastawniczego,
  • pomocnika maszynisty pojazdów trakcyjnych,
  • prowadzącego pociągi lub pojazdy kolejowe,
  • rewidenta taboru
  • rzeczoznawcy majątkowego,
  • toromistrza,
  • ustawiacza.

Rozporządzenie opisuje, co zawiera wniosek o uznanie praktyki zawodowej, na czym polega formalna ocena wniosku przez organ, a także tryb, w którym organ może przeprowadzić z wnioskodawcą rozmowę w celu ustalenia szczegółowego przebiegu i zakresu praktyki zawodowej.

W przypadku zawodu rzeczoznawcy majątkowego organ powinien uznać maksymalnie 6-miesięczną praktykę zawodową.

Podstawa prawna:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY I BUDOWNICTWA z dnia 25 maja 2016 r. w sprawie uznawania praktyki zawodowej w zakresie niektórych zawodów regulowanych należących do działów budownictwo, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo i transport (Dz. U. Nr 104/2016, poz. 769).

USTAWA z dnia 22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 9/2014, poz. 65)