Nowe przepisy prawne w II kwartale 2018 roku

Jednolity tekst ustawy o własności lokali.

 Od 11 kwietnia 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o własności lokali.

Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych...

Nowe przepisy prawne w II kwartale 2018 roku

 

 

Jednolity tekst ustawy o własności lokali.

 

Od 11 kwietnia 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o własności lokali.

Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 23 marca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o własności lokali (Dz. U. Nr 71/2018, poz. 716).

 

 

Jednolity tekst ustawy - Prawo ochrony środowiska.

 

Od 27 kwietnia 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy - Prawo ochrony środowiska.

Ustawa określa zasady ochrony środowiska oraz warunki korzystania z jego zasobów, z uwzględnieniem wymagań zrównoważonego rozwoju, a w szczególności:

  • zasady ustalania:
    • warunków ochrony zasobów środowiska,
    • warunków wprowadzania substancji lub energii do środowiska,
    • kosztów korzystania ze środowiska;
  • obowiązki organów administracji;
  • odpowiedzialność i sankcje.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 13 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 83/2018, poz. 799).

 

 

Jednolity tekst ustawy - Prawo energetyczne.

 

Od 20 kwietnia 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy - Prawo energetyczne.

Ustawa określa zasady kształtowania polityki energetycznej państwa, zasady i warunki zaopatrzenia i użytkowania paliw i energii, w tym ciepła, oraz działalności przedsiębiorstw energetycznych, a także określa organy właściwe w sprawach gospodarki paliwami i energią.

Celem ustawy jest tworzenie warunków do zrównoważonego rozwoju kraju, zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, oszczędnego i racjonalnego użytkowania paliw i energii, rozwoju konkurencji, przeciwdziałania negatywnym skutkom naturalnych monopoli, uwzględniania wymogów ochrony środowiska, zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych oraz równoważenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i energii.

Ustawa określa także warunki wykonywania i kontrolowania działalności polegającej na przesyłaniu dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania w celu przeprowadzenia projektu demonstracyjnego wychwytu i składowania dwutlenku węgla w rozumieniu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 23 marca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 78/2018, poz. 755).

 

Niektóre definicje ustawy:

Instalacje - urządzenia z układami połączeń między nimi.

 

 

Zmiana zasad wsparcia samorządów w tworzeniu zasobu mieszkań na wynajem.

 

Od 1 maja 2018 r. wchodzi w życie nowelizacja ustawy o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych, ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz niektórych innych ustaw.

Wyjątkiem od tego są art. 1 pkt 15, w zakresie art. 12 ust. 2, oraz pkt 16 i 19, które wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. Przepisy te dotyczą terminu przekazywania środków z budżetu państwa do funduszu dopłat oraz sprawozdań składanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego odpowiednim ministrom z wysokości przekazanych środków finansowych na realizację wsparcia budownictwa mieszkaniowego oraz finansowym wsparciu możliwym do udzielenia w związku z rozpatrywanymi przez Bank wnioskami, a także określenia standardów odnoszących się do przestrzennego kształtowania budynku i jego otoczenia, technologii wykonania i wyposażenia technicznego budynku oraz lokalizacji przedsięwzięcia.

Ponadto zmiany dotyczące ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, ustawy. – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o dodatkach mieszkaniowych mają wejść w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia nowelizacji ustawy.

Ustawa realizuje Narodowy Program Mieszkaniowy. Ma na celu poprawę dostępności mieszkań poprzez wprowadzenie zmian w zasadach realizacji programu wsparcia z Funduszu Dopłat w Banku Gospodarstwa Krajowego budownictwa kierowanego do najmniej zamożnych, w tym nowych form wspierających gminy w rozwoju budownictwa społecznego czynszowego.

Ustawa wprowadza zmiany dotyczące zasad wsparcia samorządów w tworzeniu zasobu mieszkań na wynajem. Umożliwią one gminom ubieganie się o dofinansowanie tworzenia nowych lokali mieszkalnych bez dotychczasowego warunku wydzielenia z gminnego zasobu odpowiedniej liczby lokali socjalnych.

Ustawa modyfikuje zasady wsparcia samorządów w tworzeniu zasobu mieszkań na wynajem. Gminy będą mogły wynająć lub podnająć każdy lokal spełniający wymogi ustawowe w ramach tzw. najmu socjalnego, czyli  umowy najmu lokalu nadającego się do zamieszkania ze względu na wyposażenie i stan techniczny, którego powierzchnia pokoi przypadająca na członka gospodarstwa domowego najemcy nie może być mniejsza niż 5 m2, a w przypadku jednoosobowego gospodarstwa domowego 10 m2, przy czym lokal ten może być o obniżonym standardzie.

Zgodnie z ustawą możliwe będzie bezzwrotne finansowe wsparcie udzielane gminom i związkom międzygminnym współuczestniczącym w tworzeniu lokali przez innego inwestora. Finansowym wsparciem objęte mają być także remonty lub przebudowy noclegowni i schronisk dla bezdomnych oraz przedsięwzięcia, w wyniku których powstaną ogrzewalnie. Umożliwiono jednoczesne finansowanie tych samych przedsięwzięć ze środków Unii Europejskiej i udzielanie im wsparcia na podstawie znowelizowanych przepisów ustawy. Inwestor będzie mógł skorzystać z tego rozwiązania pod warunkiem, że wsparcie nie obejmie tych samych kosztów przedsięwzięcia, jakie finansowane są już ze środków unijnych. Bezzwrotne wsparcie finansowe będzie mogło być udzielane na tworzenie lokali mieszkalnych na wynajem. Przeznaczone one będą dla osób uzyskujących dochody zbyt niskie, by zaspokajać potrzeby mieszkaniowe w warunkach komercyjnych, a zarazem zbyt wysokie, aby ubiegać się o lokal komunalny.

Ustawa stanowi, że najemcy mieszkań komunalnych będą zobowiązani do składania deklaracji o dochodach i majątku.

 

Podstawa prawna:

USTAWA z dnia 22 marca 2018 r. o zmianie ustawy o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych, ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 78/2018, poz. 756).

USTAWA z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (Dz. U. Nr 111/2016, poz. 825, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 195/2016, poz. 1332, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. Nr 8/2017, poz. 79, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 20/2017, poz. 180).

USTAWA z dnia 5 grudnia 2002 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów mieszkaniowych o stałej stopie procentowej (Dz. U. Nr 61/2017, poz. 650, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. Nr 102/2017, poz. 1023, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu tworzenia lokali mieszkalnych na wynajem, mieszkań chronionych, noclegowni, schronisk dla bezdomnych, ogrzewalni i tymczasowych pomieszczeń (Dz. U. Nr 140/2017, poz. 1392).

USTAWA z dnia 20 lipca 2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz. U. Nr 156/2017, poz. 1529, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 12/2018, poz. 133, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 14/2018, poz. 155, z późn. zm.).

 

Definicje zawarte w tymczasowych kryteriach oceny wniosku o udzielenie finansowego wsparcia na tworzenie lokali mieszkalnych na wynajem, mieszkań chronionych oraz tymczasowych pomieszczeń:

Koszt realizacji przedsięwzięcia - stosunek kosztu przedsięwzięcia w przeliczeniu na 1 m2 powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych lub tymczasowych pomieszczeń objętych przedsięwzięciem wraz z pomieszczeniami przynależnymi do wskaźnika przeliczeniowego kosztu odtworzenia 1 m2 powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych dla powiatu, w którym zlokalizowane jest przedsięwzięcie.

Stopa bezrobocia - stopa bezrobocia na obszarze działania powiatowego urzędu pracy właściwego ze względu na lokalizację przedsięwzięcia.

Intensywność wsparcia finansowego przedsięwzięć - stosunek oczekiwanego finansowego wsparcia do kosztów przedsięwzięcia.

Standard powierzchniowy lokali mieszkalnych na wynajem tworzonych w wyniku przedsięwzięcia - przeciętna powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych objętych przedsięwzięciem bez pomieszczeń przynależnych.

 

Definicje zawarte w tymczasowych dodatkowych kryteriach oceny wniosku o udzielenie finansowego wsparcia na tworzenie lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy

Udział lokali mieszkalnych przeznaczonych dla osób, które utraciły lokal lub budynek mieszkalny w wyniku powodzi - relacja liczby lokali mieszkalnych tworzonych w ramach przedsięwzięcia, przeznaczonych dla osób, które utraciły lokal lub budynek mieszkalny w wyniku powodzi, do liczby wszystkich lokali mieszkalnych tworzonych w ramach przedsięwzięcia.

Rozmiary zniszczeń zasobu mieszkaniowego na terenie gminy w wyniku powodzi - relacja liczby lokali mieszkalnych uszkodzonych lub zniszczonych w wyniku powodzi na terenie gminy do liczby wszystkich lokali mieszkalnych istniejących na terenie gminy w dniu poprzedzającym wystąpienie powodzi.

 

 

Jednolity tekst ustawy o scalaniu i wymianie gruntów.

 

Od 5 maja 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o scalaniu i wymianie gruntów.

Ustawa określa zasady scalania i wymiany gruntów.

Celem scalenia gruntów jest tworzenie korzystniejszych warunków gospodarowania w rolnictwie i leśnictwie poprzez poprawę struktury obszarowej gospodarstw rolnych, lasów i gruntów leśnych, racjonalne ukształtowanie rozłogów gruntów, dostosowanie granic nieruchomości do systemu urządzeń melioracji wodnych, dróg oraz rzeźby terenu.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 13 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. Nr 92/2018, poz. 908).

 

Niektóre definicje ustawy:

Grunty - rozumie się przez to nieruchomości rolne, grunty leśne, w tym przeznaczone na inwestycje celu publicznego, grunty pod wodami, drogami i obszarami kolejowymi.

Grunty zabudowane - rozumie się przez to grunty pod budynkami, a także obszary do nich przyległe, w tym podwórza, umożliwiające właściwe wykorzystanie budynków.

Rozłogi gruntów - rozumie się przez to rozmieszczenie gruntów gospodarstwa rolnego w stosunku do gruntów zabudowanych.

 

 

Jednolity tekst ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

 

Od 8 maja 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Ustawa opisuje cel i przedmiot działania spółdzielni mieszkaniowej, a także sposób jej organizacji.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 13 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 87/2018, poz. 845).

 

 

Jednolity tekst ustawy o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw.

 

Od 10 maja 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw.

Ustawa reguluje zasady wstrzymania sprzedaży nieruchomości albo ich części wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 13 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 89/2018, poz. 869).

 

 

Jednolity tekst ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów.

 

Od 22 maja 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów.

Ustawa określa zasady finansowania ze środków Funduszu Termomodernizacji i Remontów części kosztów przedsięwzięć termomodernizacyjnych i remontowych.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 9 maja 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. Nr 98/2018, poz. 966).

 

Niektóre definicje ustawy:

Budynek zbiorowego zamieszkania - dom opieki społecznej, hotel robotniczy, internat i bursę szkolną, dom studencki, dom dziecka, dom emeryta i rencisty, dom dla bezdomnych oraz budynki o podobnym przeznaczeniu, w tym plebanie, domy zakonne i klasztory.

Budynek wielorodzinny - budynek mieszkalny, w którym występują więcej niż dwa lokale mieszkalne.

Lokalna sieć ciepłownicza - sieć ciepłowniczą dostarczającą ciepło do budynków z lokalnych źródeł ciepła.

 

 

Jednolity tekst ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

 

Od 28 maja 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Ustawa określa zasady gromadzenia oszczędności, finansowania przez Bank Gospodarstwa Krajowego niektórych przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych mających na celu budowę lokali mieszkalnych oraz zasady działania towarzystw budownictwa społecznego.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 10 maja 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. Nr 102/2018, poz. 1020).

 

 

Jednolity tekst ustawy - Kodeks cywilny.

 

Od 29 maja 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy - Kodeks cywilny.

Ustawa reguluje stosunki cywilnoprawne między osobami fizycznymi i osobami prawnymi.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 10 maja 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 103/2018, poz. 1025).

USTAWA z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 110/2018, poz. 1104).

 

 

Jednolity tekst ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz pomniki.

 

Od 7 czerwca 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz pomniki.

Ustawa określa zakazy dotyczące sposobu nazewnictwa jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, w tym dróg, ulic, mostów i placów. Zakazy odnoszą się do nazw osób, organizacji, wydarzeń lub dat symbolizujących represyjny, autorytarny i niesuwerenny system władzy w Polsce w latach 1944-1989.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 10 maja 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz pomniki (Dz. U. Nr 109/2018, poz. 1103).

 

 

Zmiany w sposobie egzekucji z nieruchomości.

 

Od 9 czerwca 2018 r. obowiązuje nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego, ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Celem noweli jest dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 października 2016 r. (sygn. akt SK 71/13) stwierdzającego niezgodność art. 7541 § 1 ustawy – Kodeks postępowania cywilnego– dalej Kpc - z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie w jakim przepis ten odnosi się do zabezpieczenia przez obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność ww. przepisu Kpc z powyższymi normami Konstytucji wskazując, iż obowiązujący zakres tej regulacji przewidujący wygaśnięcie z mocy prawa ustanowionej w postępowaniu zabezpieczającym hipoteki przymusowej po upływie sztywno określonego terminu ogranicza możliwość realizacji prawa majątkowego wierzyciela, na którego wniosek udzielono zabezpieczenia. Przyjęta przez ustawodawcę dotychczasowa konstrukcja powyższego przepisu przewidywała bowiem upadek ustanowionego zabezpieczenia niezależnie od tego czy wierzyciel, którego roszczenie zostało przez sąd uwzględnione, podjął jakiekolwiek kroki  aby uzyskać zaspokojenie od dłużnika, np. w drodze egzekucji z obciążonej nieruchomości.

Trybunał Konstytucyjny wskazał także, iż przyjęta dotychczas konstrukcja regulacji art. 7541 § 1 Kpc stoi na przeszkodzie osiągnięciu celu ustanowienia zabezpieczenia wskazanego w art. 7301 § 2 Kpc, czyli zapobieżeniu sytuacji, w której wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia byłoby niemożliwe lub poważnie utrudnione. Tym samym Trybunał Konstytucyjny uznał, iż przyjęta dotychczas regulacja podważa zaufanie wierzycieli do ustanowionego zabezpieczenia. Trybunał Konstytucyjny uznał ponadto, iż konstytucyjnie uzasadniona ochrona dłużnika nie może polegać na tworzeniu takich rozwiązań, które pozbawiając wierzyciela środków prawnych umożliwiają dłużnikowi uniknięcie odpowiedzialności cywilnej.

Trybunał Konstytucyjny wskazał również, iż przyjęte w powyższej regulacji uniezależnienie terminu obowiązywania zabezpieczenia od dalszych czynności egzekucyjnych wierzyciela niweczy sens zabezpieczenia roszczeń hipoteką przymusową i podważa tym samym efektywność postępowania egzekucyjnego.

Mając na względzie argumenty przedstawione przez Trybunał Konstytucyjny uchwalona ustawa wprowadza zmianę regulacji  art. 7541 § 1 Kpc przyjmując, iż zabezpieczenie udzielone w trybie przepisów postępowania cywilnego (dotyczących zabezpieczenia roszczeń pieniężnych) upada po upływie dwóch miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu, albo od uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu apelacji lub innego środka zaskarżenia wniesionego przez obowiązanego od orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu, chyba że uprawniony wniósł o dokonanie czynności egzekucyjnych.

Ponadto uchwalona ustawa wprowadza nową regulację art. 154 § 8 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji , stanowiącą, iż zabezpieczenie wskazane w art. 164 § 1 pkt 2-5 tej ustawy (dotyczące zabezpieczenia należności pieniężnych) wygasa po upływie dwóch miesięcy od dnia doręczenia decyzji lub innego orzeczenia podlegającego wykonaniu w sprawie, w której dokonano zabezpieczenia, albo doręczenia postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności, chyba że wierzyciel wystawił tytuł wykonawczy na zabezpieczoną należność pieniężną.

Uchwalona ustawa wprowadza również zmiany w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece dotyczące możliwości przekształcenia hipoteki przymusowej przez wierzycieli, na których rzecz dokonano wpisu takiej hipoteki, w hipotekę zwykłą, przy zachowaniu pierwszeństwa wynikającego z wpisu przekształcanej hipoteki przymusowej. Zgodnie z nową regulacją art. 1112 ustawy o księgach wieczystych i hipotece wierzyciel, który uzyskał hipotekę przymusową zgodnie z regulacją art. 110 pkt 1 na podstawie postanowienia sądu o udzieleniu zabezpieczenia może żądać w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu, albo od uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu apelacji lub innego środka zaskarżenia wniesionego przez dłużnika od orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu, zmiany treści hipoteki lub podstawy wpisu na podstawie tytułu wykonawczego określonego w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym, stwierdzającego zabezpieczoną wierzytelność. Zmiana treści hipoteki nie może zwiększyć zakresu zaspokojenia wierzyciela z nieruchomości obciążonej bez zgody osób, którym przysługują prawa z pierwszeństwem równym lub niższym. Regulacje powyższe dotyczące zmiany treści hipoteki lub podstawy wpisu odnoszą się również do hipotek przymusowych uzyskanych na podstawie innych tytułów wskazanych w art. 110 pkt 2 – 5 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

W zakresie przepisu przejściowego uchwalona ustawa przewiduje, iż do zabezpieczeń udzielonych w sposób określony w art. 747 pkt 2 – 5 Kpc, które nie upadły przed dniem wejścia w życie obecnie uchwalonej ustawy będzie miała zastosowanie obecnie przyjęta regulacja art. 7541 § 1 Kpc. Również do zabezpieczeń udzielonych w trybie art. 164 § 1 pkt 2 - 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz do hipotek przymusowych, o których mowa w art. 110 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, udzielonych lub ustanowionych przed dniem wejścia w życie obecnie uchwalonej ustawy, będą miały odpowiednio zastosowanie obecnie przyjęte regulacje. 

 

Podstawa prawna:

USTAWA z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 101/2018, poz. 1009).

USTAWA z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 1001/2018, poz. 1007, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 120/2017, poz. 1201, z późn. zm.).

USTAWA z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 14/2018, poz. 155, z późn. zm.).

 

 

Jednolity tekst ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów mieszkaniowych o stałej stopie procentowej.

 

Od 20 czerwca 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów mieszkaniowych o stałej stopie procentowej.

Ustawa określa zasady stosowania dopłat do oprocentowania długoterminowych kredytów o stałej stopie procentowej, udzielanych przez banki na cele związane z budownictwem mieszkaniowym, realizowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także źródła finansowania dopłat oraz zasady rozliczeń z tytułu przekazanych bankom dopłat.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 7 czerwca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów mieszkaniowych o stałej stopie procentowej (Dz. U. Nr 118/2018, poz. 1188).

 

Niektóre definicje ustawy:

Budynek mieszkalny - budynek, w którym łączna powierzchnia wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem lokali mieszkalnych wraz z powierzchnią pomieszczeń do nich przynależnych jest większa od łącznej powierzchni pozostałych lokali i pomieszczeń do nich przynależnych.

 

 

Jednolity tekst ustawy - Prawo budowlane.

 

Od 22 czerwca 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy - Prawo budowlane.

Ustawa normuje działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz określa zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 7 czerwca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 120/2018, poz. 1202).

WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. akt K 39/15 (Dz. U. Nr 30/2018, poz. 352).

 

Niektóre definicje ustawy:

Obiekt budowlany - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Budynek - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budynek mieszkalny jednorodzinny - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Budowla - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Obiekt liniowy - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Obiekt małej architektury - należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

  1. a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
  2. b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
  3. c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

 

 

Jednolity tekst ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

 

Od 26 czerwca 2018 r. obowiązuje jednolity tekst ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Ustawa reguluje zasady i formy ochrony praw lokatorów oraz zasady gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy.

 

Podstawa prawna:

OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 7 czerwca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 122/2018, poz. 1234).

USTAWA z dnia 22 marca 2018 r. o zmianie ustawy o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych, ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 78/2018, poz. 756).

 

Niektóre definicje ustawy:

Lokator - należy przez to rozumieć najemcę lokalu lub osobę używającą lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności.

Właściciel - należy przez to rozumieć wynajmującego lub inną osobę, z którą wiąże lokatora stosunek prawny uprawniający go do używania lokalu.

Współlokator - należy przez to rozumieć lokatora, któremu przysługuje tytuł prawny do używania lokalu wspólnie z innym lokatorem.

Lokal - należy przez to rozumieć lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki; nie jest w rozumieniu ustawy lokalem pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób, w szczególności znajdujące się w budynkach internatów, burs, pensjonatów, hoteli, domów wypoczynkowych lub w innych budynkach służących do celów turystycznych lub wypoczynkowych.

Lokal socjalny - należy przez to rozumieć lokal nadający się do zamieszkania ze względu na wyposażenie i stan techniczny, którego powierzchnia pokoi przypadająca na członka gospodarstwa domowego najemcy nie może być mniejsza niż 5 m2, a w wypadku jednoosobowego gospodarstwa domowego 10 m2, przy czym lokal ten może być o obniżonym standardzie.

Tymczasowe pomieszczenie - należy przez to rozumieć pomieszczenie nadające się do zamieszkania, posiadające dostęp do źródła zaopatrzenia w wodę i do ustępu, chociażby te urządzenia znajdowały się poza budynkiem, oświetlenie naturalne i elektryczne, możliwość ogrzewania, niezawilgocone przegrody budowlane oraz zapewniające możliwość zainstalowania urządzenia do gotowania posiłków, zapewniające co najmniej 5 m2 powierzchni mieszkalnej na jedną osobę i w miarę możności znajdujące się w tej samej lub pobliskiej miejscowości, w której dotychczas zamieszkiwały osoby przekwaterowywane.

Lokal zamienny - należy przez to rozumieć lokal znajdujący się w tej samej miejscowości, w której jest położony lokal dotychczasowy, wyposażony w co najmniej takie urządzenia techniczne, w jakie był wyposażony lokal używany dotychczas, o powierzchni pokoi takiej jak w lokalu dotychczas używanym; warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli na członka gospodarstwa domowego przypada 10 m2 powierzchni łącznej pokoi, a w wypadku gospodarstwa jednoosobowego - 20 m2 tej powierzchni.

Powierzchnia użytkowa lokalu - należy przez to rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

 

 

Zasady wypłaty przez spółdzielnię wartości rynkowej lokalu osobie uprawnionej zgodne z Konstytucją.

 

Od 26 czerwca 2018 r. obowiązuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł, że:

  • Art. 11 ust. 21 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, jest zgodny z art. 64 ust. 2 oraz z art. 32 ust. 1 w związku z art. 2 i w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
  • Art. 11 ust. 24 ustawy z 15 grudnia 2000 r. powołanej w punkcie 1, dodany ustawą z 14 czerwca 2007 r. powołaną w punkcie 1:
    • jest zgodny z art. 64 ust. 2 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 58 Konstytucji,
    • w zakresie, w jakim dotyczy sytuacji, w której wygaśnięcie prawa do lokalu nastąpiło przed wejściem w życie ustawy z 14 czerwca 2007 r. powołanej w punkcie 1, jest niezgodny z art. 64 ust. 3 w związku z art. 2 i w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.

 

Stroną skarżącą była tu spółdzielnia mieszkaniowa.

  1. L. zajmowała lokal w budynku mieszkalnym, pozostającym w zasobach lokalowych pozwanej spółdzielni, na zasadzie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu. W dniu jej śmierci prawo to wygasło. Spadek po H L., na podstawie ustawy, objęły powódki. Opróżnienie lokalu przez powódki nastąpiło w 2010 r.

Następnie mieszkanie to spółdzielnia zbyła na rzecz innej osoby. Skarżąca wypłaciła powódkom, proporcjonalnie do odziedziczonej przez nie części spadku, zwaloryzowany wkład mieszkaniowy, stanowiący 71% wartości rynkowej lokalu na dzień wygaśnięcia prawa, potrącając kwoty umorzonego kredytu na budowę lokalu oraz opłatę za sporządzenie operatu szacunkowego. Wypłata wkładu mieszkaniowego nastąpiła na zasadach określonych w przepisach ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (dalej: u.s.m.) obowiązujących na dzień wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu, tj. obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej (przed dniem 31 lipca 2007 r.). Spółdzielnia odmówiła natomiast powódkom wypłaty dodatkowej kwoty, wynikającej z różnicy między wartością rynkową lokalu a zwaloryzowanym wkładem mieszkaniowym. Sąd Rejonowy, uwzględnił powództwo przeciwko spółdzielni mieszkaniowej i stwierdził, że skoro, zgodnie z art. 11 ust. 2 u.s.m. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 31 lipca 2007 r., warunkiem wypłaty wartości wkładu mieszkaniowego albo jego części było opróżnienie lokalu, to, w obowiązującym wówczas stanie prawnym, stosunek prawny między spółdzielnią a powódkami mógł powstać dopiero po spełnieniu owego warunku. Skarżąca złożyła apelację, którą sąd okręgowy oddalił.

W wyniku zmiany art. 11 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, dokonanej ustawą nowelizującą, obecnie, stosownie do ust. 21 tego artykułu, spółdzielnie mieszkaniowe są zobowiązane do rozliczenia się z osobami uprawnionymi według wartości rynkowej lokalu. Spółdzielnie mieszkaniowe zostały więc zobowiązane do ponownego wydatkowania środków (uzupełnienia kwoty wkładu mieszkaniowego do wartości rynkowej lokalu), co, w ocenie skarżącej, stanowiło ingerencję w przysługujące jej prawo własności oraz inne prawa majątkowe, podlegające ochronie na podstawie art. 64 Konstytucji.

Art. 11 ust. 24 u.s.m. stanowi, że warunkiem wypłaty uprawnionemu wartości rynkowej lokalu jest opróżnienie lokalu. W ocenie skarżącej, przepis ten w korzystniejszy sposób traktuje osoby uprawnione do otrzymania wartości lokalu niż właściciela lokalu (spółdzielnię), różnicując w ten sposób, pod względem podmiotowym, ochronę prawa majątkowego oraz prawa własności. Roszczenie bowiem o wypłatę wartości lokalu przysługuje uprawnionemu już od daty opróżnienia lokalu, spółdzielnia natomiast, do czasu wydania lokalu, nie ma możliwości przeprowadzenia przetargu na jego sprzedaż. Kwestionowany przepis, zdaniem spółdzielni, chronił zatem własność prywatną osób uprawnionych do wkładu (osób fizycznych) w stopniu nieuzasadnionym, tj. dyskryminującym spółdzielnię, co było niezgodne z Konstytucją.

Skarżąca wskazała, że wymagalność wypłaty wartości rynkowej lokalu związana została wyłącznie z datą opróżnienia lokalu. Taka regulacja nie zapewnia spółdzielni mieszkaniowej możliwości uzyskania środków na pokrycie wypłat należnych osobom uprawnionym z tytułu wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu, co zdaniem skarżącej jest niezgodne z Konstytucją.

Wymagalność wypłaty wartości rynkowej lokalu następuje bowiem już od dnia opróżnienia lokalu, podczas gdy art. 11 ust. 2 u.s.m. zobowiązuje spółdzielnię do zbycia lokalu w przetargu zorganizowanym w terminie 3 miesięcy od dnia opróżnienia lokalu, zaś art. 11 ust. 21 zdanie drugie stanowi, że kwota wypłacona osobie uprawnionej nie mogła przekroczyć faktycznie uzyskanej kwoty sprzedaży lokalu. Taka konstrukcja, w ocenie skarżącej, była nieprecyzyjna, niejasna i nie była konieczna w demokratycznym państwie prawnym.

Trybunał Konstytucyjny uznał, że ustawodawca nie naruszył zasad konstytucyjnych, nowelizując ustawę o spółdzielniach mieszkaniowych ustawą z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, w ten sposób, że przewidział wprowadzenie do obrotu praw własności lokali będących przedmiotem spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu i w związku z tym zobowiązał spółdzielnie mieszkaniowe do rozliczenia z osobami uprawnionymi, w wypadku wygaśnięcia takiego prawa do lokalu, na podstawie wartości rynkowej lokalu (a nie, jak wcześniej, zwaloryzowanej kwoty wkładu mieszkaniowego).

Trybunał stwierdził jednak równocześnie, że w orzecznictwie sądowym ukształtowała się na podstawie art. 11 ust. 24 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych norma prawna (o charakterze międzyczasowym), zgodnie z którą roszczenie osoby uprawnionej o wypłatę w wypadku wygaśnięcia prawa do lokalu powstaje dopiero w chwili opróżnienia lokalu i z tego względu, nawet jeśli prawo do lokalu wygasło przed wejściem w życie ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r., spółdzielnia obowiązana jest do wypłaty kwoty obliczonej na bazie wartości rynkowej lokalu.

Trybunał uznał tę normę za niezgodną z art. 64 ust. 3 w związku z art. 2 oraz w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Zdaniem Trybunału roszczenie osoby uprawnionej powstaje już w chwili wygaśnięcia prawa do lokalu i dlatego jego treść podlega przepisom obowiązującym w tej właśnie chwili. W wypadku, gdy opróżnienie lokalu nastąpiło dopiero po wejściu w życie ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r., narzucenie spółdzielni rozliczenia według wartości rynkowej lokalu stanowi sprzeczne z Konstytucją, nie znajdujące wystarczającego uzasadnienia działanie prawa wstecz.

 

Podstawa prawna:

WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 19 czerwca 2018 r. sygn. akt SK 34/14 (Dz. U. Nr 122/2018, poz. 1230).

USTAWA z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 87/2018, poz. 845).

USTAWA z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125/2007, poz. 873).

 

 

Ekspektatywy prawa własności lokali zgodne z Konstytucją.

 

Od 27 czerwca 2018 r. obowiązuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł, że art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw w zakresie, w jakim w przypadku złożenia w okresie od 31 lipca 2007 r. do 29 grudnia 2009 r. przez osobę posiadającą spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu wniosku o przekształcenie tego prawa w odrębną własność lokalu zobowiązywał spółdzielnię mieszkaniową do zawarcia umowy przeniesienia własności lokalu w terminie do 30 czerwca 2010 r., jeśli spełnione były warunki określone w art. 1714 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych w brzmieniu wynikającym z art. 1 pkt 22 lit. a ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw i obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z 18 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, jest zgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Stroną skarżącą była tu spółdzielnia mieszkaniowa. W jej ocenie art. 4 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw naruszał konstytucyjną zasadę poprawnej legislacji w związku z zasadami: ochrony własności oraz dopuszczalności wywłaszczenia jedynie na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem.

Kwestionowana regulacja odsyła bowiem do stosowania wprost art. 17 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 30 grudnia 2009 r. Skarżąca podnosiła, że regulacja ta, powielając wady, które miała ustawa nowelizowana, doprowadziła do odebrania, bez żadnego ekwiwalentu, przysługującego spółdzielni mieszkaniowej prawa własności lokali i przesunięcia tego majątku do majątku indywidualnego innych osób.

Skarżąca wskazała, że kwestionowany przepis jest niezgodny z Konstytucją, gdyż na jego podstawie spółdzielnia mieszkaniowa utraciła własność części budynku i prawa wieczystego użytkowania części gruntu, zaś utrata tych praw nie została w żaden sposób jej zrekompensowana.

Zdaniem skarżącej kwestionowana norma prawna doprowadziła do przesunięcia majątkowego własności oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu z majątku spółdzielni, jako korporacyjnej osoby prawnej do indywidualnego majątku osób prywatnych. Owo przesunięcie majątkowe nie nastąpiło na zasadzie zgodnej woli tych podmiotów, lecz przymusu państwowego, co oznacza, że własność i inne prawa majątkowe przysługujące skarżącej są nie tyle chronione słabiej, niż prawa przysługujące innym podmiotom, lecz wręcz dyskryminowane i odbierane.

Problem konstytucyjny, którego dotyczyła skarga konstytucyjna, odnosił się do wąskiej klasy sytuacji, obejmującej postępowania uwłaszczeniowe zainicjowane wnioskami złożonymi w okresie od 31 lipca 2007 r. do 29 grudnia 2009 r., lecz niezakończone do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 18 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (dalej: ustawa zmieniająca z 2009 r.).

Trybunał musiał ocenić dopuszczalność rozwiązania legislacyjnego polegającego na tym, że do wniosków złożonych we wskazanym okresie miały być w dalszym ciągu stasowane zasady dokonywania przez osoby posiadające spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu spłat na rzecz spółdzielni mieszkaniowych, określone w art. 1714 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (dalej: u.s.m.) w brzmieniu wynikającym z ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (dalej: ustawa zmieniająca z 2007 r.) – pomimo tego że zasady te zostały uznane przez Trybunał za konstytucyjnie wadliwe w wyroku z 17 grudnia 2008 r., sygn. P 16/08.

W wyroku o sygn. P 16/08 Trybunał orzekł, że art. 1714 ust. 1 u.s.m. w brzmieniu wynikającym z ustawy zmieniającej z 2007 r. był niezgodny z art. 64 ust. 2 i 3 w związku z art. 21 ust. 2 Konstytucji, albowiem prowadził do nieproporcjonalnej ingerencji we własność spółdzielni.

Trybunał uznał wówczas, że ustalony przez ustawodawcę w 2007 r. zakres spłat ciążących na osobie ubiegającej się o uwłaszczenie lokalu spółdzielczego prowadził do konstytucyjnie nieuzasadnionego uprzywilejowania tej osoby względem spółdzielni.

Jednocześnie Trybunał postanowił odroczyć termin utraty mocy obowiązującej przez wadliwy przepis o 12 miesięcy, licząc od dnia opublikowania wyroku o sygn. P 16/08 w Dzienniku Ustaw, co nastąpiło 30 grudnia 2008 r.

Art. 1714 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą z 2007 r. miał zatem utracić moc obowiązującą 31 grudnia 2009 r. Jednak dzień wcześniej weszła w życie ustawa zmieniająca z 2009 r. To w niej znalazł się zaskarżony w skardze konstytucyjnej przepis intertemporalny (art. 4 ust. 1 pkt 2), nakazujący dalsze stosowanie niekorzystnych dla spółdzielni zasad rozliczeń z osobami, które między 31 lipca 2007 r. oraz 29 grudnia 2009 r. złożyły wnioski o ustanowienie odrębnej własności lokali.

W niniejszym postępowaniu Trybunał stwierdził, że rozwiązanie legislacyjne przyjęte w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej z 2009 r. nie naruszyło wzorców kontroli wskazanych w skardze konstytucyjnej. Rozwiązanie to miało bowiem na celu doprowadzenie do zakończenia – na „starych” zasadach – procesów uwłaszczeniowych zainicjowanych po wejściu w życie ustawy zmieniającej z 2007 r. a niezakończonych przed wejściem w życie ustawy zmieniającej z 2009 r. To do tej klasy spraw stosowany miał być art. 1714 ust. 1 u.s.m. w brzmieniu, jakie uzyskał w 2007 r.

Działając w zaufaniu do państwa i stanowionego przez nie prawa, osoby uprawnione dokonywały rozliczeń zgodnie z wymaganiami przewidzianymi prawem i składały wnioski uwłaszczeniowe w okresie, w jakim art. 1714 ust. 1 u.s.m. – w brzmieniu uznanym przez Trybunał za wadliwe w wyroku o sygn. P 16/08 – obowiązywał bądź to korzystając z domniemania zgodności z Konstytucją, bądź to na mocy klauzuli odrodzeniowej zawartej w sentencji tegoż wyroku.

Innymi słowy, skoro w wyroku o sygn. P 16/08 Trybunał wskazał na konieczność dalszego stosowania art. 1714 ust. 1 u.s.m. w wadliwym brzmieniu do wniosków uwłaszczeniowych złożonych od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2007 r. (tj. 31 lipca 2007 r.) do dnia poprzedzającego upływ terminu odroczenia ustalonego w sentencji tego wyroku albo wejście w życie zmiany stanu normatywnego na skutek interwencji ustawodawcy (w praktyce – do dnia poprzedzającego wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2009 r., czyli 29 grudnia 2009 r.), to wprowadzenie zaskarżonego w skardze konstytucyjnej rozwiązania intertemporalnego było działaniem ustawodawcy zgodnym ze standardami poprawnej legislacji, bo niezbędnym dla prawidłowego wykonania wyroku o sygn. P 16/08.

Uwzględnienie przez Trybunał zarzutów skarżącej spółdzielni mieszkaniowej prowadziłoby do pozbawienia osób, które – działając w zaufaniu do decyzji ustawodawcy i samego Trybunału – dokonały wszystkich prawem wymaganych spłat i złożyły stosowny wniosek między 31 lipca 2007 r. oraz 29 grudnia 2009 r., możliwości dochodzenia przed sądem ustanowienia odrębnej własności lokali spółdzielczych na zasadach obowiązujących w tym okresie.

Stanowiłoby to nieuzasadnioną ingerencję w przysługujące im maksymalnie ukształtowane ekspektatywy prawa własności lokali, które podlegają ochronie na podstawie art. 2 Konstytucji. Stawiałoby też te osoby w sytuacji gorszej niż osoby, z którymi spółdzielnie mieszkaniowe, działając w zgodzie z obowiązującym prawem, zawarły umowy o przeniesienie własności lokali.

Zdaniem Trybunału, konieczność ochrony maksymalnie ukształtowanych ekspektatyw prawa własności lokali oraz potrzeba uniknięcia sytuacji wtórnego zróżnicowania osób uprawnionych do uzyskania własności lokali na zasadach obowiązujących między 31 lipca 2007 r. oraz 29 grudnia 2009 r. w zależności od tego, czy spółdzielnie mieszkaniowe dochowały obowiązku zawarcia umowy, czy też tego obowiązku nie dochowały, uzasadniały dopuszczalność dalszego stosowania do „spraw w toku” art. 1714 ust. 1 u.s.m. w brzmieniu ustalonym w 2007 r. i obowiązującym do wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2009 r.

Z uwagi na zakres skargi konstytucyjnej, której granicami Trybunał był związany, przedmiotem kontroli w niniejszym postępowaniu nie był art. 1714 ust. 1 u.s.m. w brzmieniu ustalonym przez ustawę zmieniającą z 2009 r. Z tych względów formalnych Trybunał nie mógł odnieść się do zarzutów skarżącej, że w ustawie zmieniającej z 2009 r. ustawodawca w istocie powtórzył „na przyszłość” treść normatywną, o której niekonstytucyjności Trybunał orzekł w wyroku o sygn. P 16/08.

 

Podstawa prawna:

WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 20 czerwca 2018 r. sygn. akt SK 3/13 (Dz. U. Nr 123/2018, poz. 1237).

USTAWA z dnia 18 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223/2009, poz. 1779).

USTAWA z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 87/2018, poz. 845).

USTAWA z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125/2007, poz. 873).

 

 

Wymagania techniczne dla lotnisk z wydaną decyzją o ograniczonej certyfikacji.

 

Od 27 czerwca 2018 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze do ustawy - Prawo lotnicze w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla lotnisk użytku publicznego, dla których została wydana decyzja o ograniczonej certyfikacji

Rozporządzenie określa wymagania techniczne i eksploatacyjne w stosunku do lotnisk użytku publicznego, dla których została wydana decyzja o ograniczonej certyfikacji, o której mowa w art. 59a ust. 2 ustawy - Prawo lotnicze.

 

Podstawa prawna:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 7 czerwca 2018 r. w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla lotnisk użytku publicznego, dla których została wydana decyzja o ograniczonej certyfikacji (Dz. U. Nr 120/2018, poz. 1210).

USTAWA z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 118/2018, poz. 1183).